Recensie: Hachi

Het allermooiste aan de film ‘Hachi’, van de Zweedse regisseur Lasse Hallström (Chocolat), is dat het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In de jaren twintig van de vorige eeuw was er een Akita-rashond die na de dood van zijn baasje dag in dag uit trouw wachtte bij het Shibuya-station in Tokyo. In 1987 werd in Japan dit verhaal met succes verfilmd, nu wil ook Hollywood ons kennis laten maken met deze ontroerende parabel over onmetelijke trouw.

Richard Gere speelt Parker Wilson, een muziekprofessor die op een dag een lieve, kleine, schattige puppy vindt op het perron. Niet wetende wat hij er precies mee aan moet, besluit hij het beestje naar huis te nemen voor zo lang het nodig mocht zijn. Hoewel zijn vrouw niks moet hebben van de guitige gast, sluit Parker ‘m vrijwel direct in de armen. De twee raken onafscheidelijk van elkaar en Hachi, vernoemd naar het Japanse getal op zijn halsband, loopt iedere dag zelfs braaf mee naar het station en wacht zijn baasje daar ’s avonds ook weer op.

Dat is zo’n beetje de kern van het plot. Het eerste kwartier zit je nog vol verwachting te kijken naar wat er zoal gebeuren gaat, maar al snel kakt het geheel een beetje in. De fraai geschoten beelden en de mooie muziek houden je hierbij gelukkig op de been. Na een uur komt er dan eindelijk weer wat vaart in de film, maar ook daarna is het alweer snel uitkijken naar het einde.

‘Hachi’ speelt erg in op het sentiment en dat lukt goed. Zelfs een fervent dierenhater als ondergetekende smelt bij de vertederende beelden van de prachtige Akita. Op de menselijke acteurs valt eveneens weinig aan te merken, al schiet –helaas- niemand er boven uit. De klik tussen Parker en Hachi wordt door Gere op een ingetogen, doch oprechte manier getoond. Ook Joan Allen doet het goed als Parkers vrouw, die zich eerst wat argwanend opstelt richting Hachi, maar al snel als een blok valt voor de lieve hond. Maar voor een knap staaltje acteerwerk hoef je deze film duidelijk niet te zien. Dan blijft nog over de vraag voor wie deze film nou eigenlijk bestemd is. Voor volwassenen doet het iets te langzaam aan en voor kinderen is het lot van Parker en de troosteloosheid van Hachi waarschijnlijk net iets te kil. ‘Hachi’ zal het misschien nog wel het best doen bij verstokte hondenfans die eerder ook al ‘aaaah’ riepen en zachtjes snotterden bij films als ‘Marley & Me’.

De dvd bevat geen enkele extra en dat is jammer. Het was een uitgelezen kans om de kijker een blik achter de schermen te gunnen en te laten zien hoe het nou is om te werken met een hond als hoofdrolspeler.

Hachi is vanaf 28 april op DVD verkrijgbaar.

Tekst: Geronimo Jackson

Lees ook:Richard Gere is weer single
Lees ook:Richard Gere vermaakt zich in Amsterdam
Lees ook:Sarah Jessica Parker lijkt niet op Carrie
Lees ook:Recensie: Bad Lieutenant: Port of Call, New Orleans
Lees ook:Katie Holmes gevraagd voor Sex and the City II

Geen reacties // Reageer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Naam

Website

Het kan vijf minuten duren voordat nieuwe reacties zichtbaar zijn.

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>